بعضی عکسها هست آدم می بینه. روحش شاد می شه. محیطهای جذاب و زیبا و غیره
بعد می گی خوب کاش می شد با فلانی می رفتم اونجا. اهان. مشکل همین جاست. من هرچی به فلانی فکر می کنم کسب رو پیدا نمی کنم که خیلی دوست داشته باشم‌باهاش برم جایی
با اینکه به روی کسی نمی ارم و به هیشکی نمی گم‌از دستت ناراحتم. ولی از دست همه ناراحتم
چرا انقدر ناراحتی ،نا امیدی،خستگی ،دل مردگی،و سردی تو پست هاتون هست .
چرا از همه ناراحتین
روزهای بدی دارم. من معمولا بمب انرژی هستم. ببخشید