بلوغ عاطفی و ذهنی فقط این نیست که یاد بگیریم چجوری و کی لاس بزنیم یا دیت اول چکار کنیم یا تو رابطه چ جفتک هایی بندازیم؛
بلوغ عاطفی این رو هم شامل میشه که به موقعش جلوی خودمون رو بگیریم.
وقتی شرایطش رو نداریم لاس نزنیم و دیت نریم. نسبت به زندگی و احساسات بقیه مسئول باشیم.
این تعطیلات اخیر را رفتیم ویلای یکی از آشنایان سمت دماوند
چقدر آنجاها رشد کرده و گرون شده
چقدر ویلاسازی شده
خیلی این مساله برای ناراحت کننده بود. کدوم مساله؟
اینکه تو این کشور با درس خوندن و کار سالم و معمولی نمیشه پولدار شد.
یا باید بزنی تو دلالی و خرید فروش زمین و کارهای مشابه
یا باید بزنی تو رانت و رشوه و غیره
البته راستش رو بگم، من یه موقعی پول داشتم که زمین سمت دماوند بخرم. ولی کارهای دیگه کردم. و پولم را جای دیگری صرف کردم. ولی زمین رشد عجیب و قابل توجهی کرد دیگه. باور نکردنی
اگه اینجوری بخوای مدیریت کنی که خودت رو مسوول بدونی و سعی کنی بیشتر بدوی و فعالیت کنی، خود بخود فکرت بیشتر مشغول میشه و تمرکزت بهم می خوره و استرس می گیری.
و من الان اینطوری شدم
قبلا با ذهنی باز و آرام می نشستم و پادکست گوش می دادم.الان ولی تمرکز ندارم و همه اش تو فکرم
دوست دخترم همکارم بهش گفته : زمان تخم ریزی و تخمک سازی ام است، دلم خیلی می خواد.
منکه هنوز مدیر نشده‌ام ولی همینکه کمی مسولیت چند نفر را به من سپردند، حس می کنم کار سختی است.
اینکه بخوای کسی رو اخراج کنی و یا جابجا کنی، کار سختی است.
اینکه بخواهی نرم صحبت کنی و گوش نکنند هم خیلی بده.
باید چطور تهدید کرد؟ باید چطور از بچه ها کار بکشی؟ و چیزهای اینجوری
خیلی سخته. باید چطور نگاه کرد؟ چطور مدیریت کنی؟ و چطور ملت رو بکار بگیری؟