درسته می گن آدمها رو در سفر میشه شناخت ولی کارمندها رو توی پروژه و عملیات های یهویی هم میشه شناخت.
اینکه کی چقدر باسواد است.
چقدر پای کار است
چقدر زیر درو است و غیره
همه مردها یا قریب به اتفاق از عکس های زنها خوششون می اد. هرچی پوشش زن تو عکس کمتر باشه، مردها بیشتر خوششون می اد
تا می رسیم به عکس برهنه و خیلی برهنه.
نمی دونم برای بقیه چطوره. و راستش برای من جذاب نیست. و هرگز از کسی چنین عکسی رو نخواستم.
ضمنا معمولا دخترها و خانمها به کسی که دوست دارند ازش دلبری کنند عکس می دن.
هزار وعده خوبان یکی وفا نکنند
روز اول که تیم جدید امد و قرار شد من مدیر بشم، قرار بود حدود ۱۲ نفر زیرمجموعه من بشوند و بعدا افزایش هم بیابند
ولی اینطوری که بوش می اد واحد من یه واحد دوسه نفره بشه، اخرش
اکثر دشمن های شناخته شده من در اداره به فنا رفتند و یا بزودی می روند.
و این رو مدیون لطف خدا هستم. راستش چند وقت پیش به خدا گفتم من جز تو در این اداره کسی رو ندارم. یاور و پارتی من باش. شد و وضعم بهتر شد.
حالا داشتم فکر می کردم، یعنی من بدون دشمن خواهم بود؟ قطعا امکان نداره. بلکه دشمن های جدید ظهور خواهند کرد و من باید مراقب باشم
دخترم معتقده که کوفت نیست که تو خونه کار کنه. لذا کار نمی کنه و کمک مامانش هم نمی کنه. می گه مگه پسرها کار می کنند که من بکنم؟
مهمونی هم که جایی می ریم، بخصوص خونه مادر زن سفره رو جمع نمی کنه و کمک نمی کنه.
خودش رو پسرها مقایسه می کنه و منهم جواب قانع کننده ای براش ندارم.
می گم‌برای آینده ات لازمه، می گه نه. استدلال قوی هم ندارم. تقسیم کار به این سبک رو دوست نداره.
تا اینکه چند روز پیش بهش می گم، ببین اگه کار بکنی و کمک کنی، دختر بهتری هستی. یا اگه کار نکنی و کمک نکنی؟
می گه خوب معلومه. اولی.
می گم‌خوب لطفا دختر بهتری باش
جوابی نداد و روش فکر کرد و بعدا عکس العملهاش رو دیدم