به نظرم به شدت سبک زندگی مسخره و خنده داری داریم.
بین سنت و مدرنیسم و عفت شرقی و لذت غربی و رقص و حیا و همه چی موندیم
نه می دونیم معیار رستگاری درست و حسابی چیه؟
نه می دونیم آخرش برای چی آمده بودیم.
حال ندارم توضیح بدم ولی منظورم از معیار رستگاری تفاوت ایمان و عمل است. یعنی اگه فقط کار خوب بکنی و عمل خوب داشته باشی می ری بهشت؟ یا باید حتما به یه دینی هم ایمان داشته باشی؟ یا ...
بهشت و جهنمم که خودش داستان مبهم دیگری است.
در مورد علت به دنیا امدمان هم یه عده می گن لذت مهمه و لذت ببر
یه عده هم می گن مثل جواهر خام هستیم و باید سختی بکشیم‌و برش بخوریم
بیهوده گرا هم که خودشون قماش سومی هستند.
شما چی می گی؟
یه کلیپی کبریت ساخته بود که تو پارک از مردم میپرسید هدفتون از زندگی چیه؟ تقریبا هیچ کدوم جواب درستی نداشتن و یکم که فکر میکردن لبخندای موقت خوشخوشانه در پارک، از رو لباشون محو میشد
هدف شما از زندگی چیه؟
راستش هدف مشخصی ندارم. سعی می کنم آدم بهتری بشم. سردرگم هستم و واقعا نمی دونم بهترین هدف چیه. دارم سعی می کنم بفهمم.
هدف خودت چیه؟
ما چون عموما تو نیازهای اولیه موندیم به هدف زندگی فکر نمی کنیم
نوشته هاتون خیلی تامل برانگیزه. شایدم تو برزخ هستیم.برزخ زندگی که خودمون بوجودش آوردم.
ممنونم . لطف دارید. تعریف ت از برزخ چیه؟