فرض کنید شما یه همسری داری که می گه فقط با من فیلم ببین و تنهایی و یا با کس دیگری فیلم نبین.
بعد ولی خودش هم خیلی علاقه ای به فیلم دیدن نداره. و تنوع هم نداره. ماهی هم نهایتا یه بار دوست داره یه فیلم ببینه .
ولی شما خیلی عاشق فیلم دیدن هستی و هرشب دوست داری فیلم ببینی.
آیا تحمل می کنی یا یواشکی یه پایه دیگه برای فیلم دیدن پیدا می کنی؟
من با تموم شدن مشکل دارم و نمی خوام قبول کنم که تموم شدم
و امیدوارم هیچ وقت تموم نشم
البته قبول دارم آدم تو هر سنی باید یه کار خاص بکنه و نمیشه از ۲۰ سالگی تا ۶۰ سالگی یک راه رو بره. مثلا تو ای تی کارشناس باشه
من همیشه به برنامه نویسی علاقه داشتم ولی مدتها تو یه زمینه دیگه تو ای تی بودم و حالا چسبیدم به برنامه نویسی
یه خورده سنم برای اینکار زیاده .البته از نظر خودم نه.ولی تو آگهی ها می بینم که این سن از نظر اونها زیاده
توقع همه از برنامه نویس ها افراد جوون زیر سی سال است. حداقل تو ایران متاسفانه اینطوریه
و من موندم چکار کنم. کلی در بسته و آینده مبهم جلوی چشمم است.
ولی دوست ندارم تموم بشم. شاید تو این سن بهتر باشه بزنم تو مدیریت. ولی خوب وقتی جایی منو بعنوان مدیر نمی خوان، چطوری مدیر شم؟
شاید برای بعضی ها که عمری خویشتندار بوده اند قابل درک نباشد، ولی برای من خویشتن داری کار سختی است
منظورم از خویشتن داری یعنی رد کردن پیشنهاد رابطه جنسی با یه خانم خوب و خوشگل .
ولی خوب تصمیم گرفتم فعلا خوب باشم
و اما بچه یه ویژگی خاص داره که هیشکی نداره. و اون حس مالکیتی است که نسبت بهش داری
اینکه حس می کنی تیکه ای از خودت است. یه کپی متفاوت
و بچه در شرایط معمولی خیلی خیلی دوست داشتنی است