مهاجرت

وقتی می خو ای بری و دل کندی، دیگه خیلی  چیزها بی ارزش می شه  

دعوا ها بی ارزش میشه و خنده دار. می بینی بچه دارند سر پست و اتاق حرص می زنند، ولی تو انگیزه ای  نداری. می گی منکه نمی خوام‌بمونم. پس دعوا سرچی؟ می گی بزار این چند روز هم بگذره.  سخت و آسون ش مهم نیست. ‌دنیای بهتری منتظر من است.

اینجاست که حال عارفان رو آدم درک می کنه. چطور به همه دنیا بی اعتنا هستند و چرا دنیا در چشمشان ارزشی ندارد.

چون اونها واقعا خود را مهاجر می دادند و ما خود را مقیم