با همه ادعای روشنفکری که دارم و فکر می کنم آدم فهمیده ای هستم، هنوز جای کار و پیشرفت زیاد دارم. و هنوز تا کمال خیلی خیلی مونده.
امروز رفتم کارنامه دخترم رو گرفتم. چند تا نمره خوب داشت و چند تا نمره بد.
چندتا از امتحانات را نداده بود و خوب نمره ای نداشت. تازه کارنامه خاصی هم نبود و کلاسی بود.
ولی من مثل پدرها و یا آدمهای بد بجای اینکه اول بخاطر نمرات خوبش تشویقش کنم و بعد بروم سراغ علت نمره های بد، برعکس رفتار کردم . البته سریع فهمیدم که سوتی دادم و سعی کردم جمعش کنم. ولی خوب آب ریخته را خیلی وقتا نمیشه جمع کرد.
بدلایل تکاملی و ژنتیکی ما یاد گرفته ایم روی نقاط ضعف حساس باشیم.
چون کسانیکه به نقاط ضعف دقت نمی کردند، خورده یا کشته شدند.
ولی امروزه شرایط عوض شده و باید عوض بشیم
فعلا پشتم باد خورده
ولی دنبالش هستم
انشالله یه جای خوب و مناسب بری سرکار.
من کامپیوتر خوندم و مدتی در دفتر چاپ و تبلیغات کار میکردم بعدش با همکارم آبمون تو ی جوب نمی‌رفت منم اومدم بیرون
خیلی عالی. افرین.
چرا دیگه نرفتی سرکار؟
یاد دوران مدرسه خودم افتادم همیشه نمراتم عالی بود فقط ی بار تجدید آوردم خانوادم بد جور سرزنشم کردن اونا معتقد بودن معاشرت با فلان همکلاسیم باعث افت تحصیلیم شده هنوزم یادم می افته ناراحت میشم کاش به دخترتون بگین اون نمرات بی اهمیت ترین چیز توی دنیاست
چشم. البته دخترم این روزها برای درس خوندن و نمره گرفتن داره تلاش می کنه . لذا ناامیدش نمی کنم و نمی زنم تو حالش
چه رشته و کدوم دانشگاه درس خوندی؟
الان کارت چیه؟
احسنت
ممنونم
متاسفانه عکس العمل خیلی از ماهاست
و سخته که در اون لحظه احساسات و هیجانات رو مدیریت کنیم
بله دقیقا