فرض می کنیم خدا همه موجودات روی زمین را افریده
فرض می کنیم خدا به همه موجودات روی زمین از رگ‌گردن نزدیک تر است
و فرض می کنیم که برای خالق دنیا به این عظمت تفاوتی بین انسان و مورچه و فیل و موجودات میکروسکوپی فرقی وجود ندارد.
از طرفی می دانیم با آمدن زمستان و آمدن برف و یخبندان کوهستان و جنگل و خیلی جاهای دیگه تعداد بسیار زیادی از افتها و موجودات ریز و درشت یخ می زنند و به رحمت خراب می روند.
پس چطور خدا دلش می آید اینهمه موجود را بکشد؟
آنها در موقع مرگ خدا را صدا نمی زنند؟
نکنه نوع مقاوم که زنده می ماند ، همون خداپرستانی هستند که خدا را با خلوص صدا زده اند؟
شایدم مرگ از نظر ما خیلی وحشتناک است و از نظر خدا وحشتناک نیست
شایدم ..
به چه موضوعاتی فکر میکنید؟!!!
اوست که حیات می بخشد و اوست که می‌میراند دیگه.
جون انسانها هم بدستور خداوند گرفته میشه دیگه
ممنونم
وقتی ما جنین بودیم و به دنیا اومدیم، انگار یه جورایی مُردیم و وارد دنیای دیگری شدیم. به نظر من بعد از هر مرگی تولدی هست
بعد از تموم شدنِ نقشمون تو این دنیا هم تولد دیگری در انتظارمونه :) حالا مدل زندگی ما تو این دنیا کیفیت زندگی‌مون رو در دنیای بعدی تعیین میکنه
منم مثل تو فکر می کنم
واقعا به نظر شما مرگ وحشتناکه؟
راستش نمی دونم. دنیا زندان مومنه . لذا مرگ وحشتناک نیست. ولی خوب بخاطر هزار کار نکرده، مرگ دوست داشتنی ام نیست