مردان احمقِ رمانتیکی که با وسواس به گلدان های خانه می رسند، حرفه ای آشپزی می کنند و ساعت ها در مورد ترکیب های مختلف قهوه حرف میزند، همانهایی که در چند سال گذشته ظاهرشان تغییر نکرده و به مد اهمیت نمی دهند، همان ها که سردند ، مدل موهایشان تکان نمی خورد، مارک عطر تلخ شان عوض نمی شود، مردهایی که در مهمانی ها ساکتند و هیچوقت جشن تولد نمی گیرند، همان هایی که اگر آدرس کافه های دنج را بپرسی همیشه نمی دانند، مردهایی که بی دلیل مهربانند و اگر پای صحبت هایشان بنشینی با قصه هایشان آرامت می کنند، همان خونسردها که انگار روی تمام آتش های دنیا، آب ریخته اند! همان هایی که زیاد از خودشان نمی گویند، همان ها که از یک روز به بعد هیچ عکسی از خودشان نمی گیرند، زیاد شعر می خوانند و با تمام فیلم ها و آهنگ های قدیمی دنیا بغض می کنند.
اینها احمقِ رمانتیک نیستند.
تنهایی کشیده اند اما وفادارند...
وفادار به خاطرهایشان...
سلام ببخشید وفاداری چاق میکند انسان را
متوجه منظورت نشدم
زندگی همینه دیگه همش جوش زدن حرص خوردن ساکت بودن... آخرش هم مردن
شاید حق با تو باشه
آره دقیقا اینای که گفتی شامل من احمق هم می شود ؟!
دقیقا توی 13 تا 15 سال پیش گیر کردم
به وبلاگ بنده هم سر بزنید
ممنونم. چشم
مرد و زن نداره. وفاداری به خاطره حماقته. اومدیم تو دنیا که زندگی کنیم نه که با خیالات و تصویرهای قدیمی، بزدلانه از ساختن تصویرهای تازه پاپس بکشیم
نظر شما هم محترمه. چی بگم؟؟؟ وفاداری خیلی با ارزشه