دلسوزی مجازی
آدم گاهی تو نت دلش می سوزه. و گاهی هرچی می کشیم از مهربونی مون است
و من هرجا بتونم کاری برای کسی بکنم انجام می دم. و قطعا خیلی اتفاقهای خوب زندگی ام بخاطر کارهای خوبم‌بوده و زیاد هم برام فرقی بین دختر و پسر نیست.
مثلا در خصوص مریم یه جایی می رفت سرکار ماهی شش تومن حقوق می گرفت و تعطیلی و اضافه کار درست نداشت
دستشو گرفتم و بردم سر یه کاری که حقوقش دوبرابر شد. هر سه ماه یه ماه پاداش و کارانه گرفت. دیروز آجیل شی یلدا گرفت
هر سه ماه ارزاق بهش می دن و چیزهای اینجوری
خوب طبیعی است که تو این شرایط دلم برای کسی که رایگان می ره جایی کارآموزی بسوزه و بخوام کمکش کنم .
پی نوشت آجیل شب یلدا:
پارسال دوتا کارتون آجیل دادند.سال قبل اونم بهتر. امسال شد یه کارتن. سال دیگه احتمالا نفری یه مشت آجیل بدن
این مجردها خیلی خوشبحالشون است. تا مدتها یه ظرف کوچولو آجیل و خشکبار دارند.
ولی ما متاهلها خیلی زود همه اش رو از دست می دهیم.
پی نوشت بعدی: خانمم تا قبل از اینکه بره سرکار می گفت تو چرا برای اداره ات هم خرید می کنی
ولی خودش خیلی زود شروع کرد برای مغازه اش و خودش خرید کردن.
بعد دیشب می گه من باید به خودم خیلی برسم تا جوون داشته باشم کار کنم.
مریم کیه؟
بعضی کامنتها رو میخونم خیلی برآشفته میشم و مثلا اگه به جای شما بودم فحشو می کشیدم به طرف که اومده بهم حرف بد زده شما خیلی خونسرد جواب دادین. جواباتون واقعیه یا الکی می نویسی ممنون که مخاطباتون بازم بیان؟!
چی بگم؟ من آدم با تجربه و با مطالعه ای هستم
به این راحتی اجازه نمی دم افراد مریض منو عصبانی کنند
ایده خوبیه باید به خودم برسم تا جون داشته باشم کار کنم ازش استفاده کن از این به بعد بیشتر واسه خودت خرید کن.
چشم