عاشورا و تاسوعای حسینی هم تموم شد.
مذهب شیعه در دل افراد زیادی در این کشور رسوخ کرده و لذا برای امام حسین و شهادتش ارزش قائل هستند و مراسم می گیرند
مراسمی که ویژگی های خودش رو داره
اکثر مردم چیز زیادی از خود امام حسین نمی دانند. شغلش چی بوده؟
زمان معاویه چکار می کرده و غیره
بعلت ریا و نفاقی که در ما هست ،طرفداران و افرادی که در دسته های امام حسین هستند،یکدست نیستند و همه جور ادمی توشون هست .
و حدودا هیچ صفت خاصی بر آنها مترتب نیست.
چون با عقاید مذهبی نباید شوخی کرد،منهم زیاد بحث نمی کنم و ادامه نمی دم
به نظرم شرایط زندگی هر کسی و هر ملتی و هر خانواده ای رو اولویت هاش مشخص می کنند.
وقتی اولویت یه نفر درس و قبولی کنکور باشه، همه چیز رو فدای درس و کنکور می کنه و موفق می میشه
وقتی اولویت شما پول باشه، همه جوره تلاش می کنید تا پول دربیارید و عموما پولدار می شید
وقتی اولویت شما آخرت و مذهب و بهشت باشه،می زنی تو این وادیا و زاهد می شی
وقتی اولویت اخلاق باشه
وقتی اولویت زیبایی باشه
وقتی اولویت شوهر و یا بچه باشه
وقتی اولویت کشور توسعه باشه،می شی دبی و سنگاپور و ...
وقتی اولویت کشور بمب اتم باشه میشی کره شمالی
وقتی اولویت کشور اقتصاد و ایجاد اشتغال باشه می شی چین
وقتی هم اولویت کشور حجاب اجباری باشه، می ری دیجی کالا را بخاطر حجاب پلمپ می کنی
می ری پاساژ ها و جاهای دیگه رو پلمپ می کنی
دقت کنید ببنید اولویتهاتون چی هستند؟
آرزو هاتون تا وقتی اولویت نداشته باشند و براشون برنامه ای نداشته باشید ، همیشه آرزو باقی می مونند.
دیروز با دخترم صحبت می کردم. ( یواشکی یه لگد هم بهش زدم)
می گفتم حدودا همه چی هست. چیزی که معمولا نیست اولویته.
مثلا وقت هست ولی اولویت طرف زنگ زدن نیست. اولویتش کارهای خونه اش یا فیلم دیدن و یا غیره است
وقت هست. ولی اولویت طرف درس خوندن نیست. بلکه سریال کره ای دیدن و غیره است( اینجا اون لگد رو زدم )
وقت هست ولی اولویت طرف پول درآوردن است و باشگاه رفتن نیست.
پول هست ولی اولویت خرج کردن در کارهای مذهبی است. یا اولویت خرج کردن در لباس و تفریح است و یا هزار تا چیز دیگر.
و اولویت کشورها و حاکمان هم خیلی مهمه.
مثلا سنگاپور اولویت رو گذاشت رو توسعه و از درآمد سرانه ۵۰۰ دلار رسید به درآمد ۷۵ هزار دلار.
اولویت ایران ولی منافع مسئولین و حیف و میل به نام کمک به کشورهای اسلامی است.
همه حاکمان منابع و پول و غیره دارند. اولویت ندارند.
مثلا من خودم قبلنا خیلی وقتها بچه ها که بهم می گفتند پول بده برای فلان چیز،می گفتم ندارم. وبهشون گفته بودم این مواقع یعنی پول برای اون کار ندارم.
) تا بچه ها استرس بی پولی پدر و مادر رو پیدا نکنند و فکر نکنند فقیر مطلق هستیم یا دروغگو هستیم. چون بعدش می دیدند پول برای یه کارهای دیگه ای هست. )
پی نوشت : دخترم خیلی وقتها می گه وقت ندارم. بعد کلی فیلم و سریال کره ای می بینه
پی نوشت ۲ : زندگی چائوشسکو رو گوش می دادم. چقدر شبیه ما بوده