من عموما پادکست و سخنرانی گوش می دادم و البته هنوزم گوش می دم. ورزش می کردم. گاهی فکر می کردم یا می نوشتم. گاهی آشپزی می کردم یا چیزهای کوچک چوبی درست می کردم
ولی الان که ارامشم بهم ریخته، دست و دلم به هیچ کاری نمی ره. آرامش بستر همه چیز است. البته منظورم از ارامش، آرامش فکری است. آسایش خیال است.
یه چیزی که اکثر اساتید خلاقیت می گن : کم کارکردن است. کم کارکردن و داشتن زمان و فکر آزاد موجب شکوفا شدن خلاقیت آدم می شود.
به نظرم یکی از دلایل موفقیت کشورهایی که آرامش فکری برای کارمندانشان و مهندسانشان ایجاد می کنند ، همین است.
در اینجا همه از صبح تا شب کار می کنند و باز در غصه فردا و شرایط حساس کنونی هستند. همه اش در استرس هستند و اینها بده.
پر اعصاب و روان آدم رو در می اره
تو رابطه یه جایی هست که زیر گوش طرف یا توی دلت می گی: کاش مال من بشی..
بعد ممکنه طرف مال تو بشه.
و حالا اصل ماجرا شروع می شه. که چطور نگهداری کنی.
و حفظ پیروزی سخت تر از کسب پیروزی است
قبل از جمعه و توی هفته می گیم جمعه که برسه ، فلان می کنیم و بیسار.
ولی وقتی جمعه می شه معمولا به کارها نمی رسیم. چون ...
نمی دونم چرا
روانشانس ها میگن:
تماشای کسی که دوسش دارین تا ۴۴ درصد میزان درد رو کاهش میده پس به جای دارو خوردن تا میتونید به کسی که دوسش دارید نگاه کنید :)
مریض شدم بیا تماشات کنم